Στις 10 Δεκεμβρίου 1948, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε και πιστοποίησε την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Μετά από αυτή την ιστορική πράξη, η Συνέλευση ζήτησε από όλες τις χώρες – μέλη να κοινοποιήσουν το κείμενο της Διακήρυξης, έτσι ώστε αυτό να διαδοθεί, να επιδειχθεί, να διαβαστεί και να αναπτυχθεί κατά κύριο λόγο στα σχολεία και στα άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα, χωρίς καμία διάκριση που να βασίζεται στο πολιτικό καθεστώς των χωρών.
Σύμφωνα με τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, η αποτελούμενη από 30 άρθρα Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών – μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους».
Για την απαραίτητη εξοικονόμηση χώρου, καθώς καθίσταται αδύνατη η αναλυτική παρουσίαση και των 30 άρθρων της Οικουμενικής Διακήρυξης στο παρόν άρθρο, μπορούμε να συνοψίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή τις ηθικές αρχές καθώς και τα νομικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα, στις ακόλουθες γενικές αρχές: δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, δικαίωμα στην ισότητα ενώπιον του νόμου, δικαίωμα στην εργασία, δικαίωμα στην υγεία, δικαίωμα στην τροφή, δικαίωμα στην κατοικία, την ιατρική περίθαλψη, την εκπαίδευση και δικαίωμα συμμετοχής στον πολιτισμό.
Ακόμα και με μια πρόχειρη ανάγνωση, μπορεί κανείς να αντιληφθεί την ολοκληρωτική καταπάτηση που υφίστανται τα ανθρώπινα δικαιώματα στις σημερινές κοινωνίες. Μία καταπάτηση, δε, η οποία έχει λάβει διαστάσεις «κανονικότητας», καθώς η εικόνα ανθρώπων, ακόμα και μικρών παιδιών, χωρίς στέγη, τροφή, αποκλεισμένων από την εκπαίδευση και την υγεία, αποτελεί σύνηθες φαινόμενο. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων εικόνων και στη χώρα μας, με τον αριθμό των αστέγων να αυξάνεται συνεχώς, τα επίπεδα ανεργίας, ειδικά στις νεότερες ηλικιακές ομάδες, να βρίσκονται σε τρομακτικά υψηλά επίπεδα –κάτι που συνεπάγεται και την αύξηση των μεταναστευτικών ροών από τη χώρα μας προς τις χώρες του Εξωτερικού–, με ένα σύστημα υγείας υποστελεχωμένο και ανίκανο, σε αρκετές περιπτώσεις, ακόμη και στην ικανοποίηση των πιο στοιχειωδών αναγκών –κάτι το οποίο χαρακτηρίζει σε κάποιο βαθμό και το εκπαιδευτικό σύστημα.
Ωστόσο, θα μπορούσε κάποιος να επισημάνει –και ορθώς– το γεγονός ότι η κατάσταση στη χώρα μας δεν αντικατοπτρίζει τη χειρότερη δυνατή κατάληξη μιας εξαίρεσης, παρά μόνο μια «ήπια» μορφή μιας όλο και εντεινόμενης αποανθρωποποίησης των συνθηκών ζωής για τους ανθρώπους ολόκληρου του πλανήτη.
Ενδεικτικό παράδειγμα της παραπάνω θέσης αποτελούν οι, εδώ και πολλές δεκαετίες, συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων στην αφρικανική ήπειρο καθώς επίσης και στις χώρες της Μέσης, αλλά και της ευρύτερης, Ανατολής. Στη μεν αφρικανική ήπειρο παρατηρούμε το φρικτό πρόσωπο της φτώχειας και της εκμετάλλευσης, που πλήττει σε τεράστιο βαθμό ακόμη και μικρά παιδιά, τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως πρόσβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα και σε βασικές ανάγκες, όπως η τροφή, η στέγη, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.λπ., στις δε χώρες της Ανατολής παρατηρείται η αύξηση των περιορισμών των ανθρώπινων ελευθεριών, η καταπίεση των γυναικών, όπως επίσης, και σε αυτή την περίπτωση, τα όλο και αυξανόμενα ποσοστά παιδικής εκμετάλλευσης, κακοποίησης και εργασίας.
Οι περιπτώσεις καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι, δυστυχώς, πάρα πολλές, και πλέον αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του σημερινού κοινωνικό-οικονομικού συστήματος, καθώς παρατηρούνται ακόμη και στις λεγόμενες «ανεπτυγμένες χώρες». Επιλέγουμε να κλείσουμε αυτό το άρθρο με ένα αυθόρμητο ερώτημα που σίγουρα έχει γεννηθεί σε πολλούς ανθρώπους: Η ανθρώπινη σκέψη έχει προοδεύσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε μπορεί να βρίσκει «ψήγματα» νερού σε άλλους πλανήτες, αλλά δεν μπορεί να βρει τρόπους για να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ανάγκες των εκατομμυρίων παιδιών του πλανήτη που διψούν, πεινούν και πεθαίνουν καθημερινά; Η απάντηση είναι γνωστή σε όλους και η μεταξίωση των αξιών πιο επιβεβλημένη από ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου